کاشت

کاشت

زراعت فرایند کاشت، داشت و برداشت گیاهان می باشد. بطور کلی هدف از زراعت و تولید گیاهان زراعی مختلف دستیابی به محصولاتی است که به منظورهای زیر کشت می شوند.

تولید دانه به منظور تغذیه انسان و دام مانند گندم، جو، ذرت و غیره.

تولید و شاخ و برگ سبز برای تغذیه دام مانند یونجه، شبدر، اسپرس.

بدست آوردن ریشه، غده، برگ و گل گیاه به منظور تغذیه مانند چغندر قند هویج، کاهو و گل کلم.

تولید غده سیب زمینی برای تهیه نشاسته و ساقه نیشکر برای تولید شکر.

تولید گیاهان روغنی و لیفی برای تهیه مواد خام صنایع تبدیلی در کشاورزی، در هر صورت عملیات برداشت از چیدن محصول تا نگهداری و انبار و ذخیره کردن محصولات را در بر می گیرد.

کاشت

کاشت شامل فرآیندهای مختلفی می‌باشد که رعایت فرآیندهای مورد نظر موفقیت در کاشت را در پی خواهد داشت این فرآیندها شامل :

شخم و آماده سازی مکانیکی و فیزیکی

بذرپاشی یا کاشت و استقرار اولیه گیاهان

آبیاری و زهکشی یا مدیریت آب و هوا در خاک

مصرف کود و نهاده‌های غذایی مورد نیاز گیاهان

پس تهیه فیزیکی خوب خاک جزء اولین عوامل مدیریت متناسب آن به شمار می رود، انتخاب و توالی گیاهان سازگار یا کشت تناوبی از جنبه‌های مهم دیگر هستند. مهمترین عملیات تهیه فیزیکی خاک توسط شخم صورت می گیرد.

شخم مشتمل بر عملیاتی است که منجر به زیرورو کردن، خرد کردن کلوخه‌ها و نرم کردن خاک می گردد. اهداف شخم عبارتند از :

ایجاد شرایطی درخاک که جوانه زنی بذر، سبز شدن گیاهچه و توسعه ریشه را فراهم نماید.

بالا بردن نفوذ پذیری خاک نسبت به هوا، حرارت، و رطوبت و ایجاد شرایط لازم برای ذخیره بیشتر آب در خاک

فراهم کردن محیط مناسب برای فعالیت موجودات زنده و مفید خاک و از بین بردن موجودات رقابت کننده مثل علف‌های هرز، آفات و عوامل بیماری زا

زیر خاک کردن بقایای گیاهی یا کودهای مختلف (آلی و معدنی) مورد مصرف با خاک مزرعه و به رو آوردن مواد غذایی موجود در خاک که در اثر شستشو به قسمتهای زیرین خاک منتقل و از دسترس گیاه خارج شده اند.

داشت

به کلیه عملیاتی که در فاصله جوانه زنی بذر تا برداشت محصول انجام می‌گیرد عملیات داشت گویند.

این عملیات، به عملیات آبیاری، تنک کردن، وجین کردن، سله شکنی، خاک دادن پای بوته‌ها، کود دادن، مبارزه با حشرات و آفات، کنترل آفات و بیماری‌ها، مبارزه با علف‌های هرز تقسیم بندی می‌شوند.

برداشت

پس از اتمام دوره رشد و نمو گیاه، هنگام برداشت محصول فرا می رسد.

البته گیاهان را همیشه پس از پایان دوره رشد و رسیدگی کامل برداشت نمی کنند و زمان برداشت موقعی خواهد بود که گیاه حداکثر ارزش کیفی و کمی را حاصل نموده و یا به عبارت دیگر مرحله رسیدن فیزیولوژیک فرا رسیده باشد.

چنانچه برداشت محصول دیرتر انجام شود و دقت کافی در طی عملیات برداشت صورت نگیرد معمولاً عملکرد محصول کاهش می یابد. پس از چیدن (برداشت) محصول نیز به علت ادامه برخی فعالیتهای حیاتی در اندام‌های برداشت شده مثل تنفس یا تبخیر آب چنانچه محصول در شرایط نامناسبی نگهداری یا انبار شود مقداری از مواد ذخیره (مواد آلی) خود را از دست خواهد داد وحتی ممکن است مورد حمله آفات انباری و برخی بیماریهای قارچی قرار گرفته کمیت و کیفیت محصول دچار نقصان شود.

محصول کشاورزی به گیاهی (هر گیاهی) خودرو یا کشت شده گفته می‌شود که محصول آن در مراحل خاصی از رشد گیاه توسط انسان برداشت می‌شود. گیاهانی که کشت نشده اما محصول آن‌ها برداشت می‌شود، به مانند گیاهانی که کشت می‌شوند اما محصول آن‌ها هرگز برداشت نمی‌شود، در واقع به عنوان محصولات کشاورزی طبقه‌بندی نمی‌شوند. گل‌ها در رده محصولات کشاورزی طبقه‌بندی می‌شوند زیرا زمانی که مورد کاشت قرار می‌گیرند، برداشت آن‌ها اهداف زیباشناختی را در بر می‌گیرد. محصولات کشاورزی به گیاهانی اشاره می‌کند که در مقیاس وسیع برای تامین غذا، پوشاک و سایر کاربردهای بشر کاشت می‌شوند. محصولات کشاورزی گونه‌های غیر جانوری یا واریته‌هایی کشت شده هستند که برای مصارفی به مانند غذا، علوفه دام، سوخت و یا برای هر هدف اقتصادی دیگر (به عنوان مثال برای استفاده در ساخت رنگ‌ها، داروها، و لوازم آرایشی و بهداشتی) برداشت می‌شوند.

عمده‌ترین محصولات کشاورزی عبارتند از: گندم، ذرت، نیشکر، برنج، سیب زمینی، سویا، پنبه، یونجه و کدو تنبل. در حالی که اصطلاح محصول کشاورزی اغلب به گیاهان اشاره دارد اما می‌تواند دیگر گونه‌های زیست‌شناختی را نیز در بر بگیرد. برای مثال، قارچ شیتاکه که در رده قارچ‌ها قرار دارد، یک محصول کشاورزی نامیده می‌شود. علاوه بر این، گونه‌های خاصی از جلبک‌ها نیز کاشت می‌شوند، هرچند، گاهاً برداشت محصول از موارد وحشی و خودرو هم صورت می‌گیرد. در مقابل، گونه‌های جانوری که توسط انسان پرورش داده می‌شوند به جز مواردی که به عنوان حیوانات خانگی نگهداری می‌کردند، دام نامیده می‌شوند. گونه‌های میکروبی مانند باکتری‌ها و ویروس‌ها به کشت‌های (آزمایشگاهی) اشاره می‌کنند. به طور معمول میکروب‌ها برای مصارف غذایی کشت نمی‌شوند، اما در عوض برای تغییر مواد غذایی مصرف می‌گردند. به عنوان مثال، باکتری‌ها برای تخمیر شیر به ماست مورد استفاده قرار می‌گیرند.